Aksentijev kućerak Ogar
Selo Ogar nalazi se u opštini Pećinci, na polovini puta od Pećinaca do Obedske bare i Kupinova, udaljeno od Pećinaca i auto-puta E70 oko 20 kilometara.
Izgled sela Ogar formiran je krajem XVIII veka i zadržao se do danas. O tom periodu svedoči crkva Svetog Nikole i najstarija sačuvana seoska kuća, Aksentijev kućerak.
Posetioci imaju priliku da upoznaju zaboravljene materijale i tehnike gradnje kuća, izgled prostorija u kojima se živelo pre više od 200 godina, značaj i vrednost koje je kuća imala u prošlosti, da čuju priče o ognjištu, zabatu, krovu, dimnjaku i rodi.
Etno kuća se nalazi u ulici Šumska, broj 29. Podignuta je u drugoj polovini XVIII veka. Zbog rustičnog izgleda, dekorisanog i bojenog zabata, masivnog dimnjaka i rodinog gnezda na njemu postala je simbol sela, nezaobilazno i prepoznatljivo mesto na turističkoj ruti kroz opštinu Pećinci.
Kuća je zbog svoje starosti, načina gradnje i stepena očuvanosti proglašena spomenikom kulture od izuzetnog značaja. Porodica Stojšić, koja je gradila kuću u Ogaru, doselila se u Srem u jednoj od brojnih seoba srpskog naroda u ove ravničarske, severne krajeve. Poslednji vlasnik kuće koji je živeo u njoj zvao se Aksentije Stojšić, po kome je ovaj lokalitet dobio ime.
U središnjem delu kuće u Ogaru sačuvano je otvoreno ognjište sa velikim dimnjakom iznad njega. U davna vremena ognjište nije bilo samo mesto gde se pripremala hrana, već su se oko njega ukućani okupljali, tu su razgovarali, pravili planove, ali i primali goste. Za porodicu ognjište predstavlja svojevrsno sveto mesto.
Etno kuća se nalazi u ulici Šumska, broj 29. Podignuta je u drugoj polovini XVIII veka. Zbog rustičnog izgleda, dekorisanog i bojenog zabata, masivnog dimnjaka i rodinog gnezda na njemu postala je simbol sela, nezaobilazno i prepoznatljivo mesto na turističkoj ruti kroz opštinu Pećinci. Kuća je zbog svoje starosti, načina gradnje i stepena očuvanosti proglašena spomenikom kulture od izuzetnog značaja. Porodica Stojšić, koja je gradila kuću u Ogaru, doselila se u Srem u jednoj od brojnih seoba srpskog naroda u ove ravničarske, severne krajeve. Poslednji vlasnik kuće koji je živeo u njoj zvao se Aksentije Stojšić, po kome je ovaj lokalitet dobio ime.
U središnjem delu kuće u Ogaru sačuvano je otvoreno ognjište sa velikim dimnjakom iznad njega. U davna vremena ognjište nije bilo samo mesto gde se pripremala hrana, već su se oko njega ukućani okupljali, tu su razgovarali, pravili planove, ali i primali goste. Za porodicu ognjište predstavlja svojevrsno sveto mesto.
Zabat je deo kuće okrenut ka ulici i ka pogledima radoznalih prolaznika. U prošlosti je najčešće pravljen od drveta, a ponekad ukrašen i rezbarijama. Ulični zabat Aksentijevog kućerka, raskošano dekorisan, bogat motivima i obojen, predstavlja posebnu vrednost ovog lokaliteta. Krov od biber crepa, koji je u vreme gradnje ove kuće bio izuzetna retkost na prostorima Srema, svedoči o velikom bogatstvu porodice Stojšić.
Veliko travnato dvorište u kome je đeram oplemenjeno je učionicom na otvorenom, drvenim igralištem za decu, golovima za mali fudbal i drugim edukativnim i zabavnim sadržajima.
Pravljenje čardaka od čokanja, loptanje „krpenjačama“, „vruće-hladno“, mice i druge zaboravljene igare čine veselo, razigrano i nezaboravno druženje kod Aksentija.
